Angst- en Paniekstoornis

Wat is een angst- en paniekstoornis?

Een persoon met een angst- en paniekstoornis ervaart voortdurende angsten in het dagelijks leven, zelfs als er geen directe dreiging is. Dit wordt ook wel een gegeneraliseerde angststoornis genoemd. Deze individuen maken zich constant zorgen over dagelijkse zaken, vaak onbewust. Dit kan variëren van zorgen over werk, familie, financiën tot wat de toekomst kan brengen. Deze aanhoudende angst heeft een significante invloed op hun dagelijks leven.

Paniek- en angstaanval symptomen?

Een angst- en paniekstoornis kan zich op verschillende manieren manifesteren, waarbij de symptomen variëren van mentale tot fysieke klachten. Mentale symptomen omvatten overmatig piekeren, rusteloosheid, prikkelbaarheid, slechte concentratie en een algemeen gevoel van gespannenheid. Daarnaast kunnen er fysieke klachten optreden zoals vermoeidheid, spierpijn en slaapproblemen. Wanneer de angst intens wordt, kunnen er meer acute symptomen optreden zoals hartkloppingen, zweten, duizeligheid, benauwdheid en zelfs het gevoel van verwarring of desoriëntatie. Sommige mensen ervaren ook maag- en darmklachten, zoals misselijkheid en diarree, of neurologische symptomen zoals tintelingen in handen en voeten.

Mensen die lijden aan een angst- en paniekstoornis hebben vaak moeite met het omgaan met spanning en onzekerheid. Dit kan leiden tot vermijdingsgedrag, waarbij men bepaalde situaties of confrontaties uit de weg gaat. Bijvoorbeeld, ze kunnen kiezen voor vertrouwde vakantiebestemmingen of het vermijden van moeilijke gesprekken in relaties. Sommigen zoeken hun toevlucht in bed om te ontsnappen aan hun angsten, terwijl anderen overeten, alcohol, drugs of kalmerende middelen gebruiken om hun gevoelens van angst te onderdrukken. Het kan zo overweldigend zijn dat ze willen dat anderen hun problemen voor hen oplossen.

Hoe ontstaat een angst- en paniekstoornis?

Het ontstaan van een angst- en paniekstoornis is doorgaans een geleidelijk proces. Je zou bijvoorbeeld kunnen opmerken dat je steeds vaker de voorkeur geeft aan alleen zijn, terughoudend bent in nieuwe situaties, of gemakkelijk schrikt. Hoewel de exacte oorzaak van deze stoornis vaak complex is, spelen diverse factoren een rol. Erfelijkheid kan invloed hebben, vooral als dergelijke stoornissen in de familie voorkomen.

Ook de opvoedingsstijl en gezinsdynamiek tijdens iemands jeugd kunnen bijdragen. Mensen die sociaal geïsoleerd zijn, weinig steun ervaren, gepest worden of zich eenzaam voelen, zijn vatbaarder. Traumatische ervaringen met intense angst of bepaalde lichamelijke aandoeningen, medicijnen en drugs kunnen eveneens bijdragen aan de ontwikkeling van de stoornis.